Classicism :

Sufism...സൂഫിസം...

Sufism

Thesaurus :

What is Sufism? The substance of Sufism is the Truth and the meaning of Sufism is the selfless experiencing and actualization of the Truth. The practice of Sufism is the intention to go towards the Truth, by means of love and devotion. This is called the tarigat, the spiritual path or way towards God. The sufi is one who is a lover of Truth, who by means of love and devotion moves towards the Truth, towards the perfection which all are truly seeking. As necessitated by love's jealousy, the sufi is taken away from all except the Truth.   Sufism Defined Sufism is a school for the actualization of divine ethics. It involves an enlightened inner being, not intellectual proof; revelation and witnessing, not logic. By divine ethics, we are referring to ethics that transcend mere social convention, a way of being that is the actualization of the attributes of God. To explain the Truth is indeed a difficult task. Words, being limited, can never really express the perfection of the Absolute, the Unbound. Thus, for those who are imperfect, words create doubt and misunderstanding. Yet: If one cannot drink up the entire ocean,      one can drink to one's limit. Philosophers have written volumes and spoken endlessly of the Truth, but somehow their efforts have always fallen short. For the sufi, philosophers are those who view the Perfection of the Absolute from a limited perspective; so all they see is part of the Absolute, not the Infinite in its entirety. It is indeed true that what philosophers see is correct; nevertheless, it is only a part of the whole. One is reminded of Rumi's well-known story of a group of men in India who had never seen an elephant. One day they came to a place where an elephant was. In complete darkness they approached the animal, each man feeling it. Afterwards, they described what they thought they had perceived. Of course their descriptions were different. The one who felt a leg, imagined the elephant to be a pillar. The one who felt the animal's ear, described the elephant as a fan, and so on. Each one of their descriptions with respect to the various parts they had experienced was true. However, as far as accurately describing the whole, their conceptions had all fallen short. If they had had a candle, the difference of opinions would not have come about. The candle's light would have revealed the elephant as a whole. Only by the light of the Spiritual Path and the mystic way can the Truth be discovered. In order for one to truly witness the Perfection of the Absolute, one must see with one's inner being, which perceives the whole of Reality. This witnessing happens when one becomes perfect, losing one's (partial) existence in the Whole. If the Whole is likened to the Ocean, and the part to a drop, the sufi says that witnessing the Ocean with the eye of a drop is impossible. However, when the drop becomes one with the Ocean, it sees the Ocean with the eye of the Ocean. Sufi music is the devotional music of the Sufis, inspired by the works of Sufi poets, like Rumi, Hafiz, Bulleh Shah and Khwaja Ghulam Farid. Qawwali is the most well known form of Sufi music and is mostly common in parts of Pakistan and India. However, music is also central to the Sema ceremony of the whirling dervishes, which is set to a form of music called Ayin, a vocal and instrumental piece featuring Turkish classical instruments such as the ney (a reed flute). The West African gnawa is another form, and Sufis from Indonesia to Afghanistan to Morocco have made music central to their practises. Some of the Sufi orders have taken an approach more akin to puritan forms of Islam, declaring music to be unhelpful to the Sufi way. Sufi love songs are often performed as ghazals and Kafi, a solo genre accompanied by percussion and harmonium, using a repertoire of songs by Sufi poets.

Sufi - A Muslim who represents the mystical dimension of Islam; a Muslim who seeks direct experience of Allah; mainly in Iran Sufism Sufism is the esoteric dimension of the Islamic faith, the spiritual path to mystical union with God. A reaction against the strict formality of orthodox teaching, it reached its peak in the 13th century. There are many Sufi orders, the best known being the dervishes of Turkey

From Wikipedia, the free encyclopedia

Sufism or taṣawwuf (Arabic: تصوّف‎) is defined by some adherents as the inner, mystical dimension of Islam, others contend that it is a perennial philosophy of existence that pre-dates religion, the expression of which flowered within Islam. Its essence has also been expressed via other religions and cultural memes. ^[1][2][3] A practitioner of this tradition is generally known as a ṣūfī (صُوفِيّ). They belong to different ṭuruq or "orders"—congregations formed around a master—which meet for spiritual sessions (majalis), in meeting places known as zawiyahs, khanqahs, or tekke.^[4] Sufi turuq/orders may trace many of their original precepts from the Islamic Prophet Muhammad through his cousin and son-in-law 'Alī, with the notable exception of the Naqshbandi who trace their origins through the first Caliph, Abu Bakr.^[5] Prominent orders include Ba 'Alawiyya, Chishti, Khalwati, Naqshbandi, Nimatullahi, Oveyssi, Qadiria Boutshishia, Qadiriyyah, Qalandariyya, Sarwari Qadiri, Shadhiliyya and Suhrawardiyya.^[6]

Sufis believe they are practicing ihsan (perfection of worship) as revealed by Gabriel to Muhammad: "Worship and serve Allah as you are seeing Him and while you see Him not yet truly He sees you". Sufis consider themselves as the original true proponents of this pure original form of Islam. Sufism is opposed by Wahhabi and Salafist Muslims.

Classical Sufi scholars have defined Sufism as "a science whose objective is the reparation of the heart and turning it away from all else but God".^[7] Alternatively, in the words of the Darqawi Sufi teacher Ahmad ibn Ajiba, "a science through which one can know how to travel into the presence of the Divine, purify one's inner self from filth, and beautify it with a variety of praiseworthy traits".^[8]

Muslims and mainstream scholars of Islam (such as René Guénon and Cyril Glassé) define Sufism as simply the name for the inner or esoteric dimension of Islam^[1] which is supported and complemented by outward or exoteric practices of Islam, such as Islamic law.^[9] In this view, "it is absolutely necessary to be a Muslim" to be a true Sufi, because Sufism's "methods are inoperative without" Muslim "affiliation".^[10] In contrast, author Idries Shah states Sufi philosophy is universal in nature, its roots predating the rise of Islam and Christianity.^[11] Some schools of Sufism in Western countries allow non-Muslims to receive "instructions on following the Sufi path".^[12] Some Muslim opponents of Sufism also consider it outside the sphere of Islam.^[1][13]

Classical Sufis were characterised by their attachment to dhikr, (a practice of repeating the names of God, often performed after prayers)^[14] and asceticism. Sufism gained adherents among a number of Muslims as a reaction against the worldliness of the early Umayyad Caliphate (661-750 CE^[15]). Sufis have spanned several continents and cultures over a millennium, originally expressing their beliefs in Arabic, before spreading into Persian, Turkish, Indian languages and a dozen other languages.^[16]

Etymology

Two origins of the word sufi have been suggested. Commonly, the lexical root of the word is traced to ṣafā (صَفا), which in Arabic means "purity". Another origin is ṣūf (صُوف), "wool", referring to the simple cloaks the early Muslim ascetics wore. The two were combined by the Sufi al-Rudhabari who said, "The Sufi is the one who wears wool on top of purity".^[17][18]

Others have suggested that the word comes from the term ahl aṣ-ṣuffah ("the people of the bench"), who were a group of impoverished companions of Muhammad who held regular gatherings of dhikr.^[19] Abd al-Karīm ibn Hawāzin Qushayri and Ibn Khaldun both rejected all possibilities other than ṣūf on linguistic grounds.^[20]

According to the medieval scholar Abū Rayḥān al-Bīrūnī, the word sufi is derived from the Greek word sofia (σοφία), meaning wisdom.^[21][22][23]

Beliefs

The tomb of Sheikh Rukn-ud-Din Abul Fath located in Multan, Pakistan. The city of Multan is known for various Sufi Saint tombs, as they call it the City of Saints

While all Muslims believe that they are on the pathway to God and hope to become close to God in Paradise—after death and after the "Final Judgment"—Sufis also believe that it is possible to draw closer to God and to more fully embrace the Divine Presence in this life.^[24] The chief aim of all Sufis is to seek the pleasing of God by working to restore within themselves the primordial state of fitra,^[25] described in the Qur'an. In this state nothing one does defies God, and all is undertaken with the single motivation of love of God. A secondary consequence of this is that the seeker may be led to abandon all notions of dualism or multiplicity, including a conception of an individual self, and to realize the Divine Unity.^{[citation needed]}

Thus, Sufism has been characterized^{[by whom?]} as the science of the states of the lower self (the ego), and the way of purifying this lower self of its reprehensible traits, while adorning it instead with what is praiseworthy, whether or not this process of cleansing and purifying the heart is in time rewarded by esoteric knowledge of God. This can be conceived in terms of two basic types of law (fiqh), an outer law concerned with actions, and an inner law concerned with the human heart.^{[citation needed]} The outer law consists of rules pertaining to worship, transactions, marriage, judicial rulings, and criminal law—what is often referred to, a bit too broadly, as qanun. The inner law of Sufism consists of rules about repentance from sin, the purging of contemptible qualities and evil traits of character, and adornment with virtues and good character.^[26]

Sufism, which is a general term for Muslim mysticism, was originally a response to the increasing worldly power of Islamic leaders as the religion spread during the 8th Century and their corresponding shift in focus towards materialistic and political concerns.^{[citation needed]} In particular, Harun al-Rashid, the fifth Abbasid Caliph, attracted negative attention for his lavish lifestyle, including gold and silver tableware, an extensive harem and numerous slaves and retainers, that stood in contrast to the relative simplicity of Muhammad's life.^{[citation needed]}

The typical early Sufi lived in a cell of a mosque and taught a small band of disciples. The extent to which Sufism was influenced by Buddhist and Hindu mysticism, and by the example of Christian hermits and monks, is disputed, but self-discipline and concentration on God quickly led to the belief that by quelling the self and through loving ardour for God it is possible to maintain a union with the divine in which the human self melts away.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

സൂഫി

വിക്കിപീഡിയ, ഒരു സ്വതന്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം.

ഇസ്ലാം മതത്തിലെ യോഗാത്മക ആത്മീയധാരയാണ്‌ സൂഫിമാർഗ്ഗം (സൂഫിസം). ഇത് അനുഷ്ഠിക്കുന്നവരെ സൂഫി എന്നുവിളിക്കുന്നു. അള്ളാഹുവിനെ പ്രാപിക്കുന്നതിന് നേരിട്ടുള്ള വ്യക്തിപരമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലൂടെയേ സാധിക്കൂ എന്നും, ആത്മനിയന്ത്രണത്തിനുള്ള കഠിനമായ ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിലൂടെ അള്ളാഹുവിലേക്ക് കൂടുതൽ അടുക്കാം എന്നും സൂഫികൾ കരുതുന്നു. രാത്രിധ്യാത്തിന് ഇടക്കിടെ മുഹമ്മദ് നബി ഒരു ഗുഹയിലേക്ക് പോകുന്ന ഉദാഹരണമാണ് ഇക്കൂട്ടരുടെ പ്രേരകശക്തി. എന്നിരുന്നാലും മൗലിക ഇസ്ലാമികവാദികൾ സൂഫിമാർഗ്ഗത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നില്ല.

കമ്പിളി എന്നർത്ഥമുള്ള സൂഫ് എന്ന പദത്തിൽ നിന്നാണ് സൂഫി എന്ന വാക്കുണ്ടായത്. ആത്മനിയന്ത്രണത്തിന്റെ ചിഹ്നം എന്ന രീതിയിൽ ആദ്യകാല സൂഫികൾ ധരിച്ചിരുന്ന കമ്പിളി വസ്ത്രങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഈ പേരുവന്നത്.^[1] ഔലിയ, വലി തുടങ്ങിയവ സൂഫികളെ കുറിക്കാനുപയോഗിക്കുന്ന ഇസ്ലാമിക പദങ്ങളാണ്. ദൈവത്തിന്റെ സഹൃത്ത് എന്നാണ് വിവക്ഷ.

കറങ്ങുന്ന സൂഫികൾ

മൗലിക ഇസ്ലാം മതവിശ്വാസപ്രകാരം സൃഷ്ടിയുടെ ലക്ഷ്യം ദൈവത്തെ ആരാധിക്കലാണ്. അതനുസരിച്ച് ഒരു യജമാനനും അടിമയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമാണ് ദൈവവും ഭക്തനും തമ്മിലുണ്ടാവേണ്ടത്. ദൈവത്തെ നല്ലരീതിയിൽ ആരാധിക്കുന്നവർക്ക് വിധിദിനത്തിൽ സ്വർഗവും അല്ലെങ്കിൽ നരകവും ലഭിക്കുമെന്നവർ വിശ്വസിക്കുന്നു. എന്നാൽ സൂഫി മാർഗം വ്യത്യസ്തമാണ്, ദൈവം മനുഷ്യരോട് ആരാധിക്കാൻ നിർദ്ദേശിച്ചതുകൊണ്ടല്ല, മറിച്ച് ദൈവം വളരെ സ്നേഹമയനാണെന്നതാണ് ആരാധിക്കാൻ അല്ലെങ്കിൽ സ്നേഹിക്കാനുള്ള കാരണം എന്ന് സൂഫികൾ കരുതുന്നു. അതുകൊണ്ട് ദൈവത്തെ സ്നേഹിക്കുന്ന എല്ലാത്തരം ആചാരരീതികളോടും സൂഫി മാർഗ്ഗം ചേർന്നുപോകുന്നു.^[2] ഇസ്ലാമിന്റെ മൗലിക ആചാരക്രമങ്ങളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി, സംഗീതവും നൃത്തവുമുൾപ്പടെയുള്ള കലകൾ ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടുള്ള ആരാധനാരീതിയാണ് സൂഫികളുടേത്. തുർക്കിയിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന പ്രശസ്തനായ സൂഫി, റൂമിയുടെ അനുയായികൾ ആചരിക്കുന്ന കറങ്ങിക്കൊണ്ടുള്ള നൃത്തം ശ്രദ്ധേയമാണ്.

ഇന്ത്യയിൽ

സൂഫി മാർഗ്ഗം ഇന്ത്യയിൽ ഏറെ പ്രചരിച്ചത് മുഗൾ ഭരണകാലത്താണ്. ഹിന്ദു രജപുത്രരുമായി വിവാഹബന്ധത്തിൽപ്പോലുമേർപ്പെട്ടിരുന്ന മുഗൾ രാജാക്കന്മാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായിരുന്ന ഇസ്ലാമികവിശ്വാസരീതിയായിരുന്നു ഇത്. ഹൈന്ദവ ചിന്തയും ഇസ്ലാമിക ആദ്ധ്യാത്മികതയും കൂടി ചേരുന്ന ഒരു സവിശേഷ ആത്മീയധാരയായിട്ട് ഭാരതീയ സൂഫി ചിന്ത ഇക്കാലത്ത് വളർന്നു. ജന്മം കൊണ്ട് ഭാരതീയനല്ലെങ്കിലും ഇന്ത്യയെ കർമ്മഭൂമിയാക്കിയ മൊയ്നുദ്ദീൻ ചിശ്തി മുതൽ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണക്കാലത്തെ ഷാ വലിയുല്ലാഹ് ദഹലവി വരെ നീളുന്ന സൂഫി ചിന്ത ഇന്ത്യയുടെ സാഹിത്യ-സംഗീത-സാംസ്ക്കാരിക മേഖലകളിൽ ചെലുത്തിയിട്ടുള്ള സ്വാധീനം വലുതാണ്.

മുഗൾ കാലഘട്ടത്തിൽ ഡെൽഹിയിൽ രാജസഭക്കുപുറമേ ജനസാമാന്യത്തിനിടയിലും സൂഫിമാർഗം പ്രചരിച്ചിരുന്നു. മൗലിക ഇസ്ലാമികപണ്ഡിതരെ അവർ തള്ളിക്കളയുകയും ചെയ്തു.^[2] ഡെൽഹിയിലെ പുരാതന സൂഫി ആശ്രമങ്ങളിലേക്ക് മുസ്ലീങ്ങൾ മാത്രമല്ല ഹിന്ദുക്കളും സന്ദർശനം പതിവാക്കിയിരുന്നു. ചക്രവർത്തി ബഹാദൂർ ഷാ സഫറിന്റെ കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പള്ളികളിലേക്കുള്ള സന്ദർശനത്തേക്കാൾ വളരെയധികമായിരുന്നു സൂഫി ആശ്രമങ്ങളിലേക്കുള്ള സന്ദർശനങ്ങൾ. സൂഫി ആശ്രമങ്ങൾക്ക് സഫർ ഉദാരമായി സഹായങ്ങളും നൽകിയിരുന്നു.^[3]

പ്രസിദ്ധരായ ചില ഭാരതീയ സൂഫികൾ

1. മൊഈനുദ്ദീൻ ചിശ്തി ( 1141-1230) അജ്മീറിലെ പ്രസിദ്ധ്മായ ദർഗ്ഗ ഇദ്ദേഹത്തിന്റേതാണ്.
2. ഭക്തിയാർ കാക്കി (1173-1235)
3. ഫരീദ് ഗഞ്ചശക്കർ (1173-1266)
4. നിസ്സാമുദ്ദീൻ ഔലിയ (1238-1325)
5. അഹമദ് സർഹിന്ദി (1564-1624)
6. നാഗൂര് ശാഹുൽ ഹമീദ് (h 910-h 978)
7. മടവൂര് അബുബക്കർ (H 1348-1991)
8. കണിയാപുരം അബ്ദുൽ റസാക്ക് മസ്താൻ (0 -H 1391)

9.     അനുഭൂതിയുടെയും അനുഭവത്തിന്റെയും അനസ്യൂതപ്രവാഹമാണ് സൂഫിസത്തിലെ മൊഴിമുത്തുകള്‍ സമ്മാനിക്കുന്നത്. സൂഫിസം വാക്കുകളില്‍ പറയേണ്ട ഒന്നല്ല, അനുഭവിച്ചറിയേണ്ടതാണ്. സൂഫിസം -അനുഭൂതിയും ആസ്വാദനവും എന്ന പുസ്തകം പകര്‍ന്നുതരുന്നതും അതാണ്. അനാദിയില്‍ തുടങ്ങി അനശ്വരതയിലേക്കൊഴുകുന്ന ദിവ്യജ്ഞാനത്തിന്റേയും ദിവ്യാനുരാഗത്തിന്റേയും സ്വരരാഗസുധയാണ് സൂഫിസമെന്ന് ഗ്രന്ഥകാരന്‍ ആമുഖക്കുറിപ്പില്‍ പറയുന്നു.

10.  ജലാലുദ്ദിന്‍ റൂമിയില്‍ തുടങ്ങിയുളള ഗുരുവര്യന്‍മാരുടെ കഥകളും കാവ്യങ്ങളും ചിന്താസരണികളെ തീവ്രമായി സ്വാധീനിക്കുന്നവയാണ്. വീണ്ടും വീണ്ടും വായിക്കുവാന്‍ തോന്നുന്ന വായിക്കുന്തോറും അനുഭവങ്ങളുടെ പുതിയ മേച്ചില്‍പ്പുറങ്ങള്‍ നല്കുന്നതാണ് ഈ പുസ്തകം. ചില മൊഴിമുത്തുകള്‍ വായിക്കുക….

11.  EXCERPTS

12.  സൗന്ദര്യം
സൗന്ദര്യം കാണുന്നവന്റെ കണ്ണുകളിലാണെന്ന് ഒരു ഇംഗ്ലീഷ് മൊഴിയുണ്ട്. ഇന്ന് കാഴ്ചക്കാരന്റെ മനസ്സുകളില്‍ അധിനിവശം നടത്തിയ മീഡിയകളായിരിക്കുന്നു സൗന്ദര്യസങ്കല്പങ്ങളുടെ സ്രഷ്ടാക്കള്‍. ആ സൗന്ദര്യസങ്കല്പങ്ങള്‍ക്കനുസൃതമായാണ് സമൂഹം ചലിക്കുന്നത്.

13.  യഥാര്‍ത്ഥസൗന്ദര്യം നഗ്നത മറക്കലാണെന്നിരിക്കെ നഗ്നതയുടെ പ്രദര്‍ശനമാണ് സൗന്ദര്യമെന്ന് മീഡിയ പഠിപ്പിക്കുന്നു. ആധുനിക മനുഷ്യനു മുന്നില്‍ സൗന്ദര്യവും വൈരൂപ്യവും പരസ്പരം മാറിപ്പോയിരിക്കുന്നു. ഖലീല്‍ ജിബ്രാന്‍ ഒരു കൊച്ചുകഥയിലൂടെ ഇത് ഹൃദ്യമായി വിവരിക്കുന്നു.

14.  ഒരിക്കല്‍ കടല്‍ത്തീരത്ത് വച്ച് സൗന്ദര്യവും വൈരൂപ്യവും കണ്ടുമുട്ടി അവരന്യോന്യം കടല്‍സ്‌നാനത്തിനു ക്ഷണിച്ചു. അവര്‍ വസ്ത്രങ്ങളഴിച്ചുവെച്ചു. കടല്‍ത്തിരകളില്‍ നീന്തി. അല്പം കഴിഞ്ഞ് വൈരൂപ്യം തീരത്തേക്ക് മടങ്ങി. അയാള്‍ സൗന്ദര്യത്തിന്റെ വസ്ത്രമണിഞ്ഞു നടന്നുമറഞ്ഞു. സൗന്ദര്യവും മടങ്ങി. കരയില്‍ തന്റെ വസ്ത്രം കണ്ടില്ല. ഉടുതുണിയണിയാതിരിക്കാനവള്‍ക്ക് നാണമായി. വഴിയേതും കാണാതെ അവള്‍
വൈരൂപ്യത്തിന്റെ വസ്ത്രമണിഞ്ഞു. സൗന്ദര്യവും നടന്നുനീങ്ങി. അന്നുതൊട്ട് ലോകം സൗന്ദര്യത്തെ വൈരുപ്യമായും വൈരൂപ്യത്തെ സൗന്ദര്യമായും തെറ്റിദ്ധരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.

15.  അനുരാഗിയുടെ ഹൃദയം
ഒരിക്കല്‍ നൈല്‍നദിയുടെ തീരത്തുവെച്ച് സൂഫിയായ ദുന്നൂന്‍ അല്‍ മിസ്‌രി ഒരു സ്ത്രീയോട് ചേദിച്ചു. പ്രണയത്തിന്റെ അന്ത്യമെന്നാണ്?
പ്രണയത്തിന് അന്ത്യമേയില്ല അവര്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു.
എന്തുകൊണ്ട്?
കാരണം പ്രണയഭാജനത്തിന് അന്ത്യമില്ല.അവര്‍ പ്രതിവചിച്ചു.
അനാദിയും അനശ്വരനുമായ പ്രണയഭാജനത്തെ പ്രണയിക്കാനാവുമ്പോള്‍ മാത്രമാണ് ഒരാള്‍ യഥാര്‍ത്ഥ അനുരാഗിയാവുന്നത്. ആ പ്രണയം ഹൃദയത്തിന്റെ സ്പന്ദനമായി മാറുമ്പോള്‍ ആത്മാവ് പ്രണയപ്രകാശത്തിന്റെ അഭൗമസ്ഫുരണങ്ങളാല്‍ പ്രോജ്ജ്വലിക്കുന്നു. അവിടെ കാണുന്നതും കേള്‍ക്കുന്നതും രുചിക്കുന്നതുമെല്ലാം ആ പ്രണയഭാജനത്തെ മാത്രമാകുന്നു. പ്രണയം അനശ്വരനായ പ്രണയഭാജനവുമായി ബന്ധിതമാകുമ്പോള്‍ അനുരാഗിയും അനശ്വരതയുടെ ഹൃദയരാഗമായി മാറുന്നു.

16.  മഴയില്‍ നിറയുന്ന ആത്മഭാവങ്ങള്‍
മഴ പെയ്തിറങ്ങുകയാണ്. നിര്‍ത്താതെ പെയ്യുന്ന മഴ. എല്ലാ ഹൃദയത്തിലും മഴ. കുളിരുപകരുന്ന രാത്രിയും ഓര്‍മകളുണര്‍ത്തുന്ന പകലും ആത്മാവില്‍ വസന്തം നിറക്കുന്നു. മഴവര്‍ഷത്തില്‍ സ്വപ്‌നങ്ങളും നിറങ്ങളും പൂക്കളുമെല്ലാം ഒരുപോലെ നൃത്തം ചെയ്യുന്നു. എത്ര ഹൃദ്യമാണ് മഴയുടെ രാഗനിസ്വനങ്ങള്‍. മഴയുടെ അവാച്യമായ സൗന്ദര്യത്തില്‍ മതിമറക്കുന്ന നമുക്കും സെന്റ് ഫ്രാന്‍സിസ് അസീസിയെപ്പോലെ ഹൃദയത്തിനകത്തെ പളളിയില്‍ മണിയടിച്ച് എല്ലാവരെയും ഉണര്‍ത്താം. മഴയുടെ നിഗൂഢസൗന്ദര്യം ദര്‍ശിച്ച് എല്ലാവരും നിര്‍വൃതിയടയട്ടെ.

17.  ഒരു രാത്രിയില്‍ നിലാവിന്റെ അതിവശ്യമായ മനോഹാരിതയില്‍ മുഗ്ധനായ സെന്റ് ഫ്രാന്‍സിസ് അര്‍ദ്ധരാത്രിയില്‍ പള്ളിയുടെ മണിയടിച്ച് എല്ലാവരെയും ഉണര്‍ത്തുകയായിരുന്നു. അപായമണി പോലെ തോന്നി ഓടിയെത്തിയ നാട്ടുകാര്‍ക്കും ഫ്രാന്‍സിസ് നിലാവിന്റെ സൗന്ദര്യം കാണിച്ചുകൊടുത്തു. എന്നാല്‍ ഉറക്കം നഷ്ടമായ നാട്ടുകാര്‍ സെന്റ് ഫ്രാന്‍സിസിനെ തല്ലിയോടിക്കുകയായിരുന്നു. പെയ്തു തീരാത്ത മഴയില്‍ ഓര്‍മകളുടെ വയലേലകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകുമ്പോള്‍ പ്രണയവും വിരഹവും വേദനയും ആനന്ദവും നിനവുകളും നോവുകളുമെല്ലാം ഋതുഭേദങ്ങളായി മാറിവരികയാണ്. ഓരോ ഋതുവും കാലവൃക്ഷത്തിലെ വിരിയുന്ന പൂക്കളാണ്. വിവിധ നിറങ്ങളും സുഗന്ധവുമുളള പൂക്കള്‍. ഇനിയെങ്കിലും നമുക്കൊരു മഴത്തുളളിയായി പെയ്തിറങ്ങാം.

18.  മിഴി തുറക്കുമ്പോള്‍ പൂവിരിയുന്നത്
കാണേണ്ടത് കാണാതെ പോകുന്ന കണ്ണുകള്‍ അന്ധത ബാധിച്ചതിന് തുല്യമാണ്. കേള്‍ക്കേണ്ടത് കേള്‍ക്കാത്ത കാതുളളവന്‍ ബധിരന് തുല്യവുമാണ്. മിഴികളുടെ അന്ധതയല്ല; ആത്മാവിന്റെ അന്ധതയാണ് ദുരിതമേറിയത്. ആത്മാവ് കേള്‍ക്കാതെ പോകുന്നതാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ബധിരത. ആത്മാവിന് വഴി കാണിക്കുന്നവരാണ് യഥാര്‍ത്ഥ മാര്‍ഗ്ഗദര്‍ശികള്‍.

19.  നമ്മെപ്പോലെയുളള കാഴ്ചയുളള അന്ധര്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തില്‍ പൂവിരിയിക്കുന്ന മിഴികളുമായി ആത്മാവില്‍ പ്രകാശമുളളവരെ തിരഞ്ഞ് അലയുകയാണ് ഗുരു. മരുഭൂമിയെ ഉദ്യാനമാക്കുന്ന മാന്ത്രികസ്പര്‍ശമാണ് ഇവരെ തിരിച്ചരിയാനുളള മാപിനി. അവതാളങ്ങളെ താളലയങ്ങളും അപസ്വരങ്ങളെ സ്വരരാഗവുമാക്കുമിവര്‍. ആത്മാവില്‍ പ്രകാശമുളള ഈ മഹായോഗികള്‍ക്ക് വേണ്ടിയാണ് വസന്തം വിരുന്നെത്തുന്നത്, മഴ വര്‍ഷിക്കുന്നത്, നക്ഷത്രങ്ങള്‍ പ്രകാശം പൊഴിക്കുന്നത്, പൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞു നൃത്തം ചെയ്യുന്നത്, പക്ഷികള്‍ പാടുന്നത്….

VISIT: http://soofismmalayalam.blogspot.in/